Faraoni i fukare

IZ DIPLOMATSKOG UGLA

 

Faraoni i fukare

 

Smjenjuju se naši faraoni na vlasti. Hoće i treće mandate. Tako bi sa Miloševićem, Tadićem, a sada bi i Vujanović da faraoniše. Valjda će i on proći, kao i prva dvojica. Bilo je prije njih i većih faraona: kralj Aleksandar Ujedinitelj, Broz. Zarad njihove faraonske vladavine ginule su naše patriote, a potom su ponižavane, jer Crnogorci i Srbi su imali, a i danas imaju, na vlasti one koji se izruguju sopstvenoj istoriji na osnovu Džordž Orvelove misli: „Najbolji način da uništite jedan narod je da poričete i uništite njegovo razumijevanje sopstvene istorije". Oko toga se zdušno trude Tadić, Gospodar, Filip, Dačić, a to je činila i dinastija Karađorđevića. Broza nema među nabrojanima, jer oni su još gori od njega, pošto on nije uništavao svoj narod, kao ovi, već Srbe i Crnogorce, tjerajući ih na golootočki kamen i pucajući na njih sa Bežanijske kose, kao austrougarski domobran. Svaka ideologija i dinastija brisala je sve prethodne da bi uzdigla sebe na nedostojan način, te su svi oni isti, što se raje tiče.

Karađorđevići su maltretirali genijalnog vojskovođu, vojvodu Živojina Mišića. Dva puta ga penzionisali, natjerali ga da živi i u bijedi, a potom ga vadili iz naftalina, kada god bi zagrmjelo. No, on i nije prošao tako loše, kao vojvoda Petar Bojović iz roda Vasojevića. Njega je posluga podbrozičkog đenerala Kapidžića pretukla u devetoj deceniji života, 20. januara 1945, prilikom prinudnog iseljenja iz njegove kuće u Beogradu, pošto je išutirala njegovu šapku srpskog vojvode. Zbog toga je umro, a podbrozice su na Radio Beogradu objavile da će svako ko dođe na sahranu biti uhapšen.
Doživio je poniženja i major Dragutin Gavrilović, koji je, u odbrani Beograda, 7. oktobra 1915, od iste ove napasti koja bi danas da nas evropeizuje, naredio srpskim vojnicima: „Junaci! Tačno u 15 časova neprijatelja treba razbiti vašim silnim jurišem, raznijeti vašim bombama i bajonetima. Obraz Beograda, naše prestonice, mora da bude svetao. Vojnici! Junaci! Vrhovna komanda izbrisala je naš puk iz brojnog stanja, naš puk je žrtvovan za čast Beograda i otadžbine. Vi nemate, dakle, da se brinete za živote vaše, oni više ne postoje. Zato napred u slavu! Za kralja i otadžbinu! Živio kralj! Živio Beograd!" Međutim, dok je major Gavrilović bio u nacističkom logoru u Nirnbergu,
podbrozičke vlasti kažnjavale su njegovu porodicu. Kćerke nijesu mogle da dobiju posao, jer se otac „nije vratio iz emigracije". Na povratku iz logora pretučen je na ulici, u Beogradu, i umro 19. jula 1945, u krajnjoj bijedi, a žena i djeca nijesu dobijali njegovu vojnu penziju punih deset godina.

Karađorđevići su se sramno ponijeli, poslije Prvog rata, prema ratnim vojnim invalidima (baš kao i današnje vlasti prema ratnim invalidima naših boraca iz zadnjih ratova), a ugušili su u krvi bunu srpskih ratnih veterana, koja je izbila zato što im je Aleksandar Ujedinitelj nametnuo za komandante dojučerašnje poražene neprijatelje, austrougarske oficire, koji su ih ponižavali u službi.

Dačić i Gospodar se rukuju sa Hašiš Zmijom, specijalistom za vađenje srca živim Srbima, dok časni general Vladimir Lazarević čami u haškom kazamatu, čiji se predsjednik Teodor Meron cinično smije na pitanje srpskog ministra pravde Nikole Selakovića: „Ko je ubijao Srbe?"

Boris i Gospodar poslaše u Hag srpske generale koji su branili zemlju zadnjih dvadeset godina, jer kod nas uvijek najgore prođu junaci sa prvih linija fronta, a poslije rata isplivaju budale i fukare. Baš kao što reče Ivo Andrić: „Dođu tako ponekad vremena, kada pamet zaćuti, budala progovori, a fukara se obogati".

 

http://www.dan.co.me/?nivo=3&rubrika=Povodi&datum=2013-01-30&clanak=365261&naslov=%20Faraoni%20i%20fukare