IZ DIPLOMATSKOG UGLA .....REGIONALIZACIJA

IZ DIPLOMATSKOG UGLA

 

REGIONALIZACIJA

 

Kalendar Dubrovnika iz 1897, u izdanju i nakladi Srpske dubrovačke štamparije A. Pasarića, sadrži podatke iz popisa po jeziku u Dubrovniku i okolini.

Podaci su sledeći: srpski 5.823 stanovnika, talijanski 677, slovenski 19, ruski 0, češki 48, poljski 6, njemački 263 i mađarski 384. Na Gruž-Lapadu: srpski, 1.028; talijanski 26; slovenski 0; ruski 2; češki 0; poljski 0; njemački 22 i mađarski 0. U Brgatu Gornjem: srpski, 222, ostalih nema, a u Brgatu Donjem: srpski, 230, ostalih nema. Zatim srpski: u Grbavcu 195, u Martinovićima 207, u Makošama 254, u Buićima 235, u Petrači 186, u Čelopecima 211, u Čibači 251, u Brašini, 284, u Zavrelju 253, u Solinama 132, itd, a ostalih jezika nema. Niti ijednog Hrvata. I tako dalje do zadnjeg zaseoka. Dakle, region je bio srpski. Prava pravcata srpska republika Dubrovnik. Danas bi se reklo „srpski region Dubrovnik".

Na prostorima bivše Jugoslavije vrši se pritisak samo na Srbiju da se regionalizuje. Ta regionalizacija ima svoje trabante u Vojvodini i u Raškoj, a vrhovni srpski trabant je Mlađan Dinkić. On je pokušavao, nasuprot srpskim nacionalnim interesima, kao neki austrijski gaulajter, da izminira gasni projekat „Južni tok" u korist austrijskih firmi, čime bi se spriječila Srbija da postane regionalna energetska sila i ojača svoj politički i geostrateški značaj.

Trabantsko poimanje regionalizacije, koju guraju lokalne vođe da bi bile nekakvi predsjednici, nema veze sa regionima u EU. Dovoljno je pročitati bilo koji statut evropskih regiona, čak i onih sa specijalnim statusom, pa vidjeti da tu nema ni slovca od državnosti i nikakve mogućnosti da se građani tih zemalja međusobno zakrve koristeći ustav kao osnovu za nasilnu secesiju. Međutim, Mlađanova regionalizacija je težnja ka Brozovoj republikanizaciji sprovedenoj Ustavom iz 1974, koji je dao pravni osnov za secesiju republika. Briselska regionalizacija je našla u Dinkiću trojanskog konja za austrougarske i neoosmanske (iza turskog neoosmanizma stoje NATO i SAD) republike Vojvodinu, Sandžak, Šumadiju, kao sredstvo da se dokrajči Srbija. Zanimljivo je da u toj regionalizaciji niko ne govori o tri prirodna regiona Vojvodine: Sremu, Banatu i Bačkoj čime bi se Čankova pohlepa svela na razumniju mjeru. Ali, za novu tamnicu naroda, Austrougarsku maskiranu u „međunarodna zajednica" ili EU, jednostavnije je oteti Srbiji cijelu Vojvodinu odjednom, nego se mučiti s njena tri djela pojedinačno.

Sredinom 19. vijeka prostor Hrvatske vodio se, u dokumentima crno-žute monarhije kao Dalmacija, Slavonija i Hrvatska, a stanovnici su imenovani kao Dalmatinci, Slavonci i Hrvati. Međutim, niko iz Brisela ne tjera Zagreb da se regionalizuje na Dalmaciju, Istru, Slavoniju, Hrvatsku, Baranju i Republiku Dubrovnik. Niko ne tjera Crnu Goru da se regionalizuje na Brda, Kotor, Primorje, Republiku Herceg Novi, Malesiju i Vasojeviće. Niko ne govori dalmatinskim, slavonskim ili istarskim jezikom. Niko ne tjera Tačijevu narkonakazu da se regionalizuje na Metohiju i Kosovo. Valjda, zato što su svi oni što su prihvatili, svi osim Srba, da budu evroatlantsko roblje.
Ćute junačine. Ili smrad!

Ako iko još vjeruje da EU ima bilo kakve dobre namjere prema Srbima, onda je on ili budala ili pripada toj mašineriji. Ako iko još vjeruje da se podjelom Srbije na regionalne republike stvaraju bolji uslovi za život, onda nama nikada neće biti bolje. Sjetimo se Badinterove komisije koja je proglasila republičke granice za državne, da bi uništila, ne Jugoslaviju, već Srbiju.
Ko to hoće još srpske krvi i srpskih zemalja?

Piše: Dragan Mraović

 

http://www.dan.co.me/?nivo=3&rubrika=Povodi&datum=2012-12-20&clanak=360276&naslov=REGIONALIZACIJA